Manuel Dunkel (Vantana, Finland, 1971) is sinds de jaren ’90 een van de belangrijkste “stemmen” in de Finse jazzscene. Hij kwam in aanraking met de jazz in zijn tienerjaren aan de Oulunkylä Pop & Jazz School, hij was vooral gefascineerd door saxofonisten als John Coltrane en Michael Brecker. In 1990 meldde hij zich aan bij het Sibelius Academy jazz programma in Helsinki waar hij zijn Master’s graad haalde in 2004. Sinds 1994 is hij lid van de saxofoonsectie van het UMO Helsinki Jazz Orchestra, de belangrijkste big band van Finland. Vanaf 1998 maakte hij diverse albums als leider, dit moet volgens zijn website zijn zevende album zijn als leider en dan zijn er nog heel veel albums waar hij als sideman aanwezig was. Dat mag geen verbazing wekken want deze vooraleer als een onbeschreven blad in mijn kennis opgeslagen saxofonist, blijkt op dit album zeker van wanten te geven. Begeleid door een trio bestaande uit Alexi Tuomarila op piano, Antti Lötjönen op contrabas en Jaska Lukkarinen op drums, weet hij een meer dan geslaagd album te hebben vastgelegd. Alle composities zijn van de hand van Dunkel die hier te horen is op tenor- en sopraansaxofoon.

Het album begint met het intrigerende “Puzzle” waarin fraai tegenspel is te horen van piano en tenorsax. In ‘Law of nature” horen we Dunkel voor het eerst op de sopraansax hetgeen hem ook buitengewoon goed afgaat, het nummer begint met forse klappen op de base drums waarna zich een waar doolhof aftekent van heldere sopraanklanken, heel fraai. Waar Dunkel’s tenorgeluid vooral beïnvloed lijkt door Michael Brecker met wie hij ooit opnam als lid van het Helsinki Jazz Orchestra; neigt zijn spel op sopraansax meer richting John Coltrane, voorwaar een serieus compliment om met deze jazz giganten te worden vergeleken. Een van de hoogtepunten van dit zeer geslaagde album is de compositie “Comodo Dragon”, evenals het vervaarlijke beest waarna het nummer is vernoemd, is dit nummer een razendsnel en spectaculair muziekstuk waarin alle muzikanten flink loos gaan, vingerknippend goed ! Het titelnummer “Northern Journey” is een sfeervol en gedragen muziekstuk dat een waardige afsluiter vormt van dit toch wel verrassende album en er is weer een nieuwe ster aan het jazz firmament en een naam om te onthouden: Manuel Dunkel.

Jan van Leersum.